Strata (Lat: Stratum: laag, Strata: lagen) voor twee violen gaat over twee elementen: twee violen, twee delen, twee lagen. In het eerste deel (Grave - Allegro ) worden verschillende lagen op primitieve wijze naast elkaar geplaatst, in het tweede deel (Adagio ) klinken de lagen boven elkaar. Strata werd geschreven in een seriële stijl waarin plaats werd gemaakt voor een modale harmonie. In het compositieproces maakte ik gebruik van verschillende mathematische reeksen: Fibonacci-reeks, Chaos-reeks, Lucas-reeks en eigen reeksen om de ritmische verscheidenheid vorm te geven. Deze mathematische reeksen klinken als losstaande elementen, maar hebben allen ook een abstract (onhoorbaar) verband. Deze elementen dienen enkel als middel tot het klinkend resultaat: auditief waarneembare lagen.

Om dit auditief te verwezenlijken koos ik in het tweede deel (Adagio ) voor een uiteenlopende klankkleur: een barokviool speelt een koraal met een barokboog (op die manier wordt er driestemmigheid gesuggereerd), terwijl de moderne viool een compleet andere klank voortbrengt in een totaal verschillende, quasi improvisatorische laag. De barokviool, voorzien van darmsnaren is op traditionele wijze gestemd (een halve toon lager) en net zoals de moderne viool geprepareerd met een hotelsourdine. Hierdoor krijgt de muziek enerzijds een mysterieuze sfeer door de nasale klank van de barokviool, in schril contrast met de grillige en improvisatorische omspelingen door de moderne viool anderzijds.