Door simpelweg “Muziek” als titel te nemen, ligt de focus van de compositie op de abstracte, muzikale inhoud zonder dat de fantasie van de luisteraar vooraf geleid wordt door een verhaal. Net door de objectiviteit van de titel kan de ervaring van de muziek alle kanten uit.
Dit idee was ook van toepassing in Music for 3 instruments (2010), dat zorgde voor een vruchtbare samenwerking met Het Collectief, een ensemble dat later de opdracht gaf voor deze compositie voor de 5 instrumenten van hun kernbezetting.
 
In beide composities zocht ik naar een versmelting van de verschillende instrumenten waardoor de composities klinken als gespeeld door één instrument. Hoewel de instrumenten met elkaar versmelten in klankkleur en harmonie, spelen ze zelden gelijktijdig, waardoor ze op ritmisch vlak constant op zoek lijken naar elkaar.
 
In het begin van “Music for 5 instruments” gebeurt dit door de instrumenten elkaar te laten imiteren in verschillende tempi, waardoor de muziek schijnbaar improvisatorisch tot leven komt.
In het middendeel versmelten de instrumenten met speciale technieken: whistle tones in de altfluit, multiphonics in de klarinet en hoge flageoletten in de strijkers.
De eerste grote contrasten zijn pas te horen in het laatste deel, waar de instrumenten ook met elkaar in discussie gaan en evolueren naar een slotclimax.
 
Door de intense samenwerking met de muzikanten was het mogelijk om een partituur te schrijven waarin elke muzikant niet alleen een virtuoze, quasi solistische partij speelt, maar waar de grootste uitdaging zich laat gelden in het samenspel met de anderen.